Het onstaan van Cold-Plus

Halverwege de jaren zeventig begonnen de broers Larrell en Dale Willis met de ontwikkeling van behandelingsformules voor PTFE (Polytetrafluoroethyleen), dat de laagste wrijvingscoëfficiënt van alle vaste stoffen heeft.

Halverwege de jaren 80 richtten ze QMI op, in Lakeland, Florida, waar de ontwikkeling van hun formules zich uitbreidde tot hydraulische, tandwiel- en pneumatische behandelingen.

Onder de vele formuleontwikkelingen van Larrell en Dale was het idee voor een op PTFE gebaseerde technologie om de efficiëntie van airconditioning- en koelsystemen te verhogen. Het oorspronkelijke concept richtte zich op het verminderen van wrijving in de compressor, het verwijderen van systeemafzettingen en het toevoegen van een PTFE-behandeling om verdere afzettingen te voorkomen. Vroege tests gaven resultaten die veel hoger waren dan verwacht op oudere apparatuur. Dit leidde tot het inzicht in het effect van de afbraak van smeerolie, de daaropvolgende afzetting van oliedeeltjes op de metalen oppervlakken in het hele systeem en hoe deze ophoping het vermogen tot warmteoverdracht van het systeem vermindert, wat nu algemeen bekend staat als ‘oil fouling’. Naarmate de unit ouder wordt, hoopt de olievervuiling zich op en vermindert de efficiëntie van het systeem. Verder onderzoek wees uit dat naarmate de warmteoverdracht toenam, ook de efficiëntie toenam. Na verloop van tijd ontwikkelden en voegden de gebroeders Willis een combinatie van micro-/nanopolymeren toe die in het systeem blijven zweven en de thermodynamica van het systeem sterk verbeteren, zowel de warmteoverdracht als de koudeoverdracht. Jarenlange tests brachten een reeks verbeteringen aan het licht die, gecombineerd, vandaag de dag een aanzienlijke verhoging van de efficiëntie van de unit mogelijk maken. 

Cold-Plus behandelingen zijn inmiddels in meer dan 14.000 installaties in de Verenigde Staten succesvol toegepast.